You’re a darts fanatic and a top of the bill contender in this sport, and the World Cup tournament is to be held in your home country. So what do you do?

Well, you reserve yourself a hotel room some 16 miles away from the venue and you make up for a four day weekend filled with fun, friends and excellent performances at the ochie.
Although not having been selected for your country's National Team this time, you still feel strongly for those who are, to win these games. Especially the ladies pairs event.
But, sadly, it is not to be.
Stamina, experience, youth, the will to fight. All of this could not prevent our ladies from being defeated before that highly coveted finish-line. Third place and Russia takes the title.
Our wholehearted congratulations go to Irina and Anastasia.
This time the ladies singles title too was not to stay in our country. Those lovely ladies from Wales put a stop to that by both reaching the Final where Jan Robbins prevails over Julie Gore. Good for you Jan! And also: Congratulations!
The men’s event is spectacular on all fronts from the beginning and stays like that all the way up to that steaming team final where a thriller takes place when the seventeenth and final leg is fought out by Martin and Joey, the wolf versus the cub, I’d like to call it. Congratulations England!
This, by the way, proves that darts players are indeed human. We all grow nervous when the going gets tough! Even wolves and puppies.

OK! It’s time to move on and renew those friendly contacts we’ve built up over the years. And we’re out for souvenirs…
First to meet? Team USA and lovely friend Stacy who, over these years, doesn’t change one bit and seems to effortlessly be able to keep her unique open and generous look at life. Lots of laughs and a fun filled night on the unpronounceable city of ‘s-Hertogenbosch. And the food is very good. After hours of waiting for taxi’s that don’t show up, fully booked restaurants, and city streets which resemble a maze more than I like, we find ourselves in a sushi restaurant in a characteristic little street lined with terraces and restaurants, dead smack in the middle of town.
And we have some great meal there! We take our picks of sushi, kebabs, oysters, spare ribs, soups, teriyaki and nice drinks.
♪♪And we had fun, fun, fun till her daddy took her T-bird awaaayyy…♪♪ Excuse me. We’re singing to a different song here.

Back to reality, and back to the teams’ accommodations to have a nightcap and some talk about events of the past and of the future.
And back to reality it is.
The teams are housed in shacks in a holiday camp at a 20 minute walking distance from the venue…
Now let’s contemplate this for a moment and think of those who have bad legs and bad backs, those with breathing problems and those with physical problems in general. A 20 minute walk?
Darts is not only about the young, the restless and the able bodied. It is also about the elderly and those with physical problems. Didn’t the organizers think about this?
Actually, something was done about it on Saturday, I heard. But it was already known for about six years that the event was coming to Holland. So wasn’t that a bit late…??
On the other hand, organization-wise and as far as WDF rules will let you, the Dutch did another tremendous job in running the event. It went as smooth as a baby’s buns.
So, in conclusion I find myself thanking those responsible for a beautiful tournament of which, and I must admit this, I am very sorry that my girl was not allowed to compete in. As was she. Next time better? That’ll be Charlotte in the US of A in 2009.

What about our other friends and acquaintances in the world of darts?
We were so happy to be able to greet all those beautiful people from Britain, Greece, Australia, Scotland, Iceland, Canada, Malaysia, New Zealand, Trinidad and Japan to name just a few. We joined up with the Turkish team on their night out and had great fun watching Dutch people go out, from a different cultural angle.
It was also lovely to see some specific friends again. Like Jenelle, Tony and Natalie, Robert G. Not to mention the ones we run into almost each and every month. We never grow tired of you. OK, I am getting soft, so what? Vodka drinkers too have feelings you know.
Some three weeks from now we will be seeing most of you again at the World Masters, and that is good because the world of darts goes on, and on, and on…..
See y’all then folks!

Speciaal voor de twijfelaars onder ons hieronder de meeste van Karin's resultaten over vorig jaar en dit jaar.
Het een en ander omdat ik wat problemen heb met het updaten van de site.

2006
Mixed Pairs Welsh Open 1
Open Coevorden 3
Swiss Open 2
Parkstad Bavaria Open 1
Ladies Pairs Finland Open 2
Open Noord Nederland 1
German Gold Cup 2
Open Andijk 1
Scottish Open Singles 3
Scottish Open Ladies Pairs 2
Scottish Open Mixed Trios 3
Belgian Classic 2
Swedish Open Ladies Pairs 2
Nederlands Ranking Kampioen
Nederlands Kampioen
Finnish Open 1
Swedish Open Ladies Singles 1
Winmau World Masters 2
French Open 2
British Open 3
Springcup 2
Open Salland 2
Open Holland Mixed Pairs 1
Open Holland Ladies Pairs 1
Open Holland Ladies Singles 2
Open Amsterdam 1

2007
German Open ¼ fin
Dutch Open ¼ fin
Isle of Man Open ¼ fin
Scottish Open 1
Norway Open 2
British Classic 2
Welsh Classic 3
Springcup 2

Darters en slechte ruggen zijn zaken die blijkbaar hand in hand moeten gaan. Als je het mij vraagt heeft 90% van de dartswereld last van zijn of haar rug.
Zou dit betekenen dat darts een slechte invloed heeft op je rug? Zo te zien (en te horen) wel, maar als we de zaak wat beter bekijken is het niet de dartssport die hiervan de oorzaak is, maar de mensen zelf.
Als je om je heen kijkt tijdens een dartswedstrijd zie je overal mensen die er een compleet foute lichaamshouding op na houden. Slechts een enkeling staat fysiek actief te toeschouweren. De rest staat gewoon door zijn, of haar rug te zakken. We staan dus gewoon als zoutzakken!
Resultaat? Onderrug problemen alom.
Terwijl we al doende onze ruggen aan het verzieken zijn kijken we heel vaak naar twee tegenstanders die net zo goed staan te proberen hun rug een flinke opdonder te verkopen. En dragen ook zij bij aan het algemene geklaag.
Let maar eens op als je een paar darters bezig ziet. Wat zie je dan? Onder spanning gekromde nekken en ruggen. Benen, en vooral het standbeen die volkomen gestrekt en soms zelfs overstrekt zijn. Enkels die bijna dubbel geklapt tegen de ochie geperst worden. Achtervoeten die met elke beweging meegaan en soms zelfs de tegenstander bijna in het gezicht schoppen. Torso's en nekken die gedurende té lange periodes in een onnatuurlijke houding gehouden worden.
Al dit soort afwijkende houdingen veroorzaken op den duur problemen in de rug, want uiteindelijk komt daar alles samen.

Een tip. Een jaar of wat geleden kwam ik in gesprek met die hele vriendelijke man uit België die allerlei curiosa met betrekking tot de dartssport verzamelt. Ik ben helaas zijn naam vergeten.
Hoe dan ook, het gesprek kwam op het gooien van darts en deze meneer gaf me de overdenking mee waarom darters collectief een onnatuurlijke houding aannemen aan de ochie.
Goeie vraag! Waarom doen we dit eigenlijk? Wordt ons spel er beter door? Ik denk het niet. Ik denk niet dat aangetoond kan worden dat een onnatuurlijke houding meer resultaat oplevert dan een natuurlijke.
Dus waarom doen wij dit met z'n allen? Waarom pesten wij onze arme ruggetjes zo?
Voor de gemiddelde rug is het moderne leven al moeilijk genoeg. Dus waarom maken we het nog moeilijker voor ze door van onze vrijetijdsbesteding een martelgang te maken?

Op de site van Alcan Roadhouse staat een beschrijving van de houding bij het darten. Doe mij eens een plezier en maak hier eens een discussiepunt van door uit te gaan van mijn stelling dat darten fysiek gezien een, wat je zou kunnen noemen, parallactische sport is, net als bowling. De stelling zou dan als resultaat moeten hebben dat in de uitvoering van de sport beide voeten tegen de ochie staan en de schouders evenwijdig aan het bord zijn.
Reacties? Zet ze maar in het forum van De Belt.

Wat een trut kan iemand zijn, zeg!
Nou gaat het al verschrikkelijk slecht op het portemonnaie-terrein en dan gaat ze fysiek ook nog een beetje lopen haperen.
Héé!!! Zo zijn we dus niet getrouwd....natuurlijk.
Het leek verdacht veel op een herniaatje tijdens de Dutch Open. Toch wist ze nog de kwart finale te spelen. Helaas was dat een beetje teveel van het goede en moest ze afhaken. Nou ja, dan maar dokteren. En omdat onze huisarts vindt dat ze vanwege haar sportbeoefening even wat voorrang verdient mag ze eind maart opdraven voor een MRI-tje. Een beetje laat jongens...
Intussen is ze door een stel hele lieve mensen uitgenodigd om tóch maar naar Schotland te komen waar we dus met twee handen en een vol gemoed gehoor aan geven.
Kaatje gaat want heb ik de auto een beurt laten geven waardoor mijn zakgeld op is voor deze maand. Better luck next time..
En, in antwoord op de vele vragen, tekent dit eigenlijk de situatie waarin wij nu leven. We kijken per wedstrijd wat we kunnen doen en proberen zo slim mogelijk te zijn waar het Karins' postite op de ranglijsten betreft. Dit betekent dus niet, zoals sommigen begrepen hadden dat Karin helemaal stopt met de sport. Dat gebeurt pas als ik in mijn geboortestadje, in de Passage op een kleedje zit met een omgekeerde pet naast me.
Iedereen die ons gesteund heeft HARTELIJK DANK. Wij houden ook van jullie!!

Hallooo…..Ben ik weer. Met het vervolg op “The Continuing Story of a Quack Who’s Gone to the Dogs”.
Fout! Moet iets anders zijn maar ik kan er niet op komen wat. Iets met darts misschien?
Whatever! De Klondike ging voor Karin dit jaar niet door. Dus op naar de Winmau.
Ik had al een jaar of tien de Winmau niet meer meegemaakt (de laatste keer voor mij was in London/Hampstead) dus was ik eigenlijk wel benieuwd.
Tien jaar is natuurlijk niets voor het Britse Keizerlijke Imperium en dus was er gewoon helemaal niets veranderd, behalve de plaats en locatie. Maar die ken ik ook al. Zal blij zijn als de Spa Royal weer opgebouwd is, want deze tent is ook niks. Te klein, te warm, bedompt en een niet aflatende chloorlucht van het zwembad. En de entreeprijzen liegen er ook niet om.
Kortom, luitjes die van plan zijn om ook eens naar een Winmau World Masters toernooi in het zwembad te gaan kijken…..Nâââhh!!! Geen aanradertje.
Maar ja, als je toch gaat heb ik nog wél een aanradertje voor je. De wedstrijden? Ik heb geweldig goeie partijen gezien. Het eten? Je moet Leo’s eens proberen. Goed, goedkoop en gezellig. De drie G’s. Een echte G-spot…. :-))
De accommodatie? In Marshall street staan een heleboel goedkope hotels en onze ervaring is dat ze heel erg de moeite van het boeken waard zijn. Was dus heel gezellie daar.

Het toernooi voor mijn meissie. Ik denk dat iedereen nu wel op de hoogte is van de uitslagen en weten we ook allemaal dat haar pogingen om Jopie Zoetemelk de tweede te worden aardig beginnen te lukken. Geeft niet. Dat komt wel weer goed.
Ze had dus een heel goed toernooi met onder meer het in eigen hand hebben van de bepaling van haar tegenstander tijdens de Lakeside. Dat wordt dus reserve Apylee Jones, de Sole Mate.
Niks mis mee, dus.
Waar wel wat mis mee is, is het financiële plaatje rond het spelletje. Na zo’n 15 jaar nagenoeg alles zelf te hebben betaald, is de bodem van de kist in zicht gekomen. En dus moet er aan alle kanten bezuinigd gaan worden. Dat betekent dus minder internationaal; nationaal met een korrel zout en lokaal… Nou ja, lokaal blijft lokaal. En het gebrek aan sponsors ook.
Toch zijn er nog wat dure verplichtingen die je niet aan de kant kunt schuiven. De Lakeside bijvoorbeeld. En de Dutch Open. Dus…, sponsors in potentie: Kom eens over de brug want ik loop het risico dat mijn baas er ook de brui aan geeft. En dan is het dus helemaal einde verhaal. Of er moet iemand opstaan die zegt: “Hé Wodkabouter, zal ik JOU eens sponsoren?”
Dat kan ook natuurlijk.

Geen idee dus en ik heb ook geen zin om hier weer uit te loggen en op de site in te loggen om dit uit te zoeken.
Enniewee, zoals ze in het overzeese buitenbos plegen te zeggen, hoe belangrijk kan het zijn om een verhaal te continueren? Niet dus.

Na het Parkstad feessie besloot ons dolfje om er maar weer eens een 2-daags bridgetoernooi tegenaan te gooien. Afwisseling doet eten, tenslotte....... en weer terug naar het darten.
Voor het eerst in jaren zijn we niet naar de England Open geweest. Omdat men zo nodig een A en B onderscheid in toernooien wenst te maken levert Engeland even niet genoeg punten op en dus neem je daarvoor in de plaats de Open Canada maar in het programma op. Nou ja, whatever.... Maar dankzij Jan kunnen de broodnodige punten toch gerealiseerd worden. En dat ondanks een bijna-crash met het vliegtuig en wat diepzee-visserij onder een blote zon.
Daarna komt er een hele rits optredens in onder meer Zwartemeer, Temse, Kettering. Noorwegen en Denemarken worden overgeslagen omdat er geen winstpunten te halen zijn. Tussendoor is Rob jarig, hoera, hoera! En verder gaat het richting British Open, want er is een toernooi in Utrecht tussenuit gevallen.
De British Open wordt afgesloten met een mooie 3e plaats na winst op Trina en verlies van Anastasia en een parkeerboete voor mij.
Dan komt de Open Frankrijk in het altijd mooie Gérardmèr welke een tweede plaats na Francisca oplevert en dan hoppa 'savonds nog even met Hans, Santino en JP terug naar Nederland om op zondag weer te verschijnen in Lunteren. Dat werkt dus van geen kant. Zeshonderd kilometer rijden en een paar uur slaap is geen topsport-voorbereiding en dus kan het resultaat wel eens vies tegenvallen. Als je daarna ook nog in de steek wordt gelaten door de NS, heb je als resultaat een thuisreis vanuit Utrecht die net zo lang duurt als een thuisreis vanuit de Vogezen. Een uur of 6 dus. En maar weer bedankt openbaar vervoer...
Next! Volgende week weer de Klondike, golddigging as it were en daarna de Winmau met een niet echt onaangename loting, en dan zijn we alweer bijna aan de Lakeside toe.
Laterrrrrr.......................

Waar was ik gebleven? Volgens mij bij de Springcup. Door een enkel in het ijs geen prolongatie van de titel maar toch een mooie tweede plaats achter Santje Pollet. Alsnog gefeliciteerd meis!
April zou eigenlijk afgeschaft moeten worden, net als maandagen. Geen enkel weekend vrij en reizen, reizen, reizen.
Tilburg was leuk. Karin kon in het toernooi niet verder reiken dan de 5e plaats maar moest op zondag toch opdraven omdat haar (goud)hamster(?) zonodig de laatste 32 moest halen. Er zijn van die dingen die je op zijn leeftijd eigenlijk niet zou moeten doen. Toch leuk; nog even een potje pieken tegen Mareno en dan maar wachten op je prijs......hi hi!!
Ne de prijzenpot in Tilburg moesten ook nog effe (?) de "demo" in Oost-Souburg doen. Voor degenen die erbij waren #@$%&@...!!! Het werd dus gewoon 3 uur in de ochtend voor ik klaar was met het voor het eerst van mijn leven mastercallen van een finale (tussen Michael van Gerwen en Henrico Traas). Check! En einde verhaal ook.

De maandag was voor de Open Salland. Ik lig thuis uitgeblust op de bank en Karin speelt de finale en verliest van Carla Molema. Lekker bezig die Carla.
Daarna de Open Duitsland in een nieuwe locatie. Karin en Roelie worden 3e in de koppels, maar meer dan een 5e plaats is er voor Kaatje niet weggelegd in de singles.
Open Holland in Schiedam dan. Het doel is de mix.
Het koppel Ronnie Baxter - Karin Krappen blijkt voor het derde jaar in successie te sterk voor het deelnemersveld. Ze winnen met overmacht en besluiten meteen om er nog maar een vierde jaar aan toe te voegen. Ook de dames koppels moeten vallen voor een overmacht. Dit keer in de vorm van Karin en Carla die de rest van het veld laten zien dat een dergelijk groot toernooi ook gewonnen kan worden zonder een leg te verliezen. Klasse meiden!!
Helaas gaat de hattrick voor Karin niet door ten gevolge van een aanval astmatische bronchitis afgetopt met een licht griepje, welke voor grote ademhalingsproblemen zorgde. Sorry aan tegenstandster Francis, alhoewel zij hiermee toch een leuk cadeautje toegespeeld kreeg.
De idioten met hun roddelverhalen? Bedankt jongens, maar blijf voortaan maar liever thuis. Onze sport kan heel goed zonder jullie.
Overigens kwam Karin onderweg naar die gewraakte finale ook nog Deta Hedman tegen en won! Voor de niet-kenners: Deta wordt door vele insiders nog steeds beschouwd als de gevaarlijkste dartspeelster ter wereld.
Volgende toernooi! Wales. Wederom Pontins' Holiday Ressort in Prestatyn.......vul zelf maar in wat je ervan vindt.
Wat wij als darters vonden was een gelegenheidskoppel in het mixed toernooi. Bij gebrek aan beter had Karin Michael van Gerwen gevraagd als partner, en die zag dat wel zitten.
Nou; een woord wat ik eigenlijk liever niet aan het begin van een zin gebruik, maar in dit geval kom ik nergens anders op. Nou, wij zagen dat dus ook. Als je het mij vraagt moeten ze die twee verbieden om samen te spelen. Een ander moet tenslotte een kleine kans hebben om te winnen. Maar nee. Het ene na het andere koppel sneuvelt en ik zie legs van 5 beurten (format = 601) komen en verdwijnen. Jullie beseffen toch wel dat dit een gemiddelde van 40+ is, hoop ik. Wat een stelletje kaaskoppen die twee. In de finale moet ook het koppel Gary Anderson en Rachel Ford eraan geloven en Michael en Karin schrijven een fantastisch optreden op hun naam.

Terug naar Nederland en twee dagen later de GNK. De bevestiging van Karins' ranking kampioenschap en dus een verplicht nummer. De winnaar van dit toernooi mag zich Nederlands Kampioen noemen en voor het eerst in haar carrière wordt deze prijs het eigendom van Karin. Eindelijk!! En de dubbelslag.
Een andere dubbelslag is er voor ons competitieteam DTP Roadhouse.
Onder aanvoering van zojuist 70 jaar oud geworden teamcaptain Theo van den Berg hadden we al de overwinning behaald in de wintercompetitie. Op 28 mei werd daar ook nog de overwinning in de bekercompetitie aan toegevoegd na een, naar ik hoorde, zinderende finale tegen het team De Mops van Jean-Paul van Acker.
Gefeliciteerd team. Helaas konden wij er niet bij zijn ten gevolge van een afspraakje in Coevorden waar Karin zich na een heel erg leuk weekend met een derde plaats tevreden moest stellen.
Het volgende toernooi. Ik ben er nog kapot van. Op vrijdagochtend ga ik rijden en zo'n uur of zeven later zijn we in Basel voor de Swiss Open. Even de locatie bezoeken, wat mensen gedag zeggen, een hapje bij de lokale chinees (Hong-Kong; een heeel goed restaurant) en dan je mandje in want de volgende dag moet er gespeeld worden.
Zelf ga ik er weer eens in de eerste ronde vanaf. Kwam iemand aan het bord tegen waar ik nog niet van verloren had. Misschien moet ik eens een cursus 1e wedstrijd gaan volgen... Maar goed daarvoor zijn we niet hier. Het ging over Karin.
Eerste ronde: vriendin Tina Hamilton. Sorry. Gaat u maar.
Tweede ronde: Mieke. Gaat u ook maar.
Derde ronde: Een voor ons onbekende Zwitserse en dat zal ze voorlopig blijven ook. Gaat u dus ook maar.
Vierde ronde: Good 'old' Tricia Wright. En ook zij kon gaan. Wel na een leuke pot, want ondanks dat Tricia vindt dat zij op hoge leeftijd is, is zij nog steeds een opvallend goede speelster en een roll model voor Karin.
Vijfde ronde en halve finale: Carla draaft weer op, maar moet dit keer weer buigen en voor Karin is er weer een finale en het met succes verdedigen van haar positie op de WDF-ranking volbracht.
Trina is haar tegenstander en haar meester in deze versie van de Zwitserse. Karin kan geen vuist maken en de overwinning is een vrij eenvoudige prooi voor Trina.
Drie keer op rij 2e. Volgens mij is dat ook een goed resultaat, toch??
OK! Finale klaar? In de auto en hup terug naar Nederland. Naar Heerlen om de volgende morgen weer acte de présance te geven bij de Open Parkstad Bavaria in Hoensbroek.
Een dikke vijfhonderd kilometer in de nacht en zware regen die ik niet gauw zal vergeten.
's-Morgens zijn we veel te vroeg bij de locatie, maar worden toch liefdevol met broodjes en koffie ontvangen door de heer en mevrouw Mion. Dank je lieve mensen.
Het toernooi. Ondanks een geweldige voorbereiding van mijn kant blijkt er toch nog iemand rond te lopen waar ik nog niet van verloren had.......een bittere pil dus.
Maar bittere pillen zijn er om verzoet te worden en dat wordt gedaan door mijn meissie. Ze komt, ziet en overwint. In de finale is jeugdspeeltster Thea Kaaijk het slachtoffer en schrijft Karin ook dit toernooi op haar naam.
Ik krijg nog een paar bakkies koffie. We kijken nog een beetje naar de herenfinale (jammer Alex, ik had het je gegund) en stappen na afloop daarvan op om aan de laatste etappe van zo'n 1500 kilometer dartweekend te beginnen...

In honour of the fact that our good friend Martin Adams has reached that beautiful age of wisdom, 50, we would like to congratulate him and wish him strength in days to come:

Hippo, birdie, two ewe
Hippo, birdie, two ewe
Hippo, birdie, deer, ewe
Hippo, birdie, two ewe

And many hippo returns......

Happy birthday Martin
and you too Sharon.
Karin & Cees

Where do we begin?
Oud nieuws! Karin heeft in maart de Finland Open gewonnen van vriendin Carina Eckberg. Mama Bear Taylor om zo te zeggen, dus. De volgende dag werd ze samen met Mama Bear tweede in het koppeltoernooi, dus was dat weekend ook weer compleet. Met Eurosport die onder leiding van vriend Rob van Toor de eerste opnamen aan het maken waren was de boel helemaal compleet, zeg maar.
Next item. Dat item was dus de Noordnederlandse Open in Leek. Ook hier winst voor Karin. Dit maal over Carla Molema die hiermee toch even toont helemaal in het goede spoor te zitten waar het vorderingen in de dartsport betreft. Denk dat we meer van die twee samen gaan horen.
April 2006 is een ....-maand. Alle weken volop bezet met allerlei evenementen en toernooien, noem maar op.

Waar was ik?
Veldhoven. Springcup. En een in en in triest voorval in de vorm van het verscheiden van Norbert Meszes, speler van het Hongaarse Nationale Team drukt zijn stempel op alle aanwezigen.
Van hieruit rest mij dan ook alleen maar het toewensen van alle sterkte aan geliefden die achterblijven.

Het toernooi. Voor ingewijden. Dit is de eerste keer ooit dat ik notities heb gemaakt. Ik voelde me wat onrustig en moest iets om handen hebben. CDHD werd dit genoemd (Cees Doet Heel Druk). Ook goed.
Nederland heeft weer eens iets extra's toegevoegd. Wedstrijden worden gespeeld in het sportcentrum. Je weet wel die bij het zwembad. En alle officiële aangelegenheden vinden plaats in de Brabantzaal.
Dat ligt dus zo'n kilometer of twee uit elkaar en drijft Chris van den Bergh van het Belgische team tot de opmerking dat er een protest uit zal gaan vanuit België en tevens het voorstel om voortaan de Springcup in een kleiner hotel te houden. Misschien is kilometergeld een aanvaardbare oplossing? Vuil werk premie was trouwens ook op zijn plaats tijdens de openingsspeech van voorzitter Carl. Hij was gelukkig zelf ook niet erg onder de indruk van zijn engelse capaciteiten. Gelukkig getuigt het van moed om zoiets, ondanks je handicap, tóch te doen. Chapeau!
Hoofd Anonimiteitswerker Rob verkeert daarna blijkbaar onder de invloed van het een of ander. Ik ben er niet helemaal zeker van, maar ik denk dat we getuige waren van de snelste teampresentatie ooit. Zijn presentatie van nieuwkomer Catalunya levert mooie namen op waar hij zich moeiteloos doorheen raffelt. Afijn, houd je in ieder geval nog wat tijd over om gezellie wat te babbelen en oude vriendschappen van vorig jaar weer op te halen.
Wedstrijdtime!!
Sorry heren. Ik heb eigenlijk al mijn aandacht bij de dames, om diverse redenen. Toch vind ik jullie wel heel erg goed.
Dames koppels? Makkie? Denk het wel. Acht legs afgegeven. OK die is dus binnen. (De heren deden het niet veel slechter. Ook zo'n goeie coach zeker?)
Singles. Ook hier weer een absoluut superieur Nederland. Deze keer werden zeventien van de 120 legs afgegeven. Het is de moeite dames. En ook bij de jongens heb ik een paar hele mooie partijen gezien. Ken alleen hun uitslagen niet, maar je kunt er donder op zeggen dat het goed was. Ze wilden het echt winnen......:-))

's Zondags tijdens de indiviudele finalewedstrijden moest ik even iets wegbrengen en wat mij opviel tijdens deze aktie is het feit dat De Koningshof niet uitsluitend voor dartswedstrijden wordt gebruikt. In een ruimte naast de mijne vond wat mij in de oren klonk als een rituele baby-martelarij plaats. Tijdens het in onschuld wassen der handen werden mijn eustachiale buizen getreiterd met door schaamteloze mensmonstertjes in oorverdovende trilling gebrachte luchtmoleculen. Niet te geloven. Wat een herrie! En dat terwijl ik ongeveer 35% van mijn gehoor thuis had gelaten.
Terug naar onze Noordpoolse ijsdolfijn die deze naam eer aandeed en een achterpootje in het ijs had staan.
Inmiddels had ze Oostenrijkse Barbara Kuntner en Duitse Bianka Strauch aan de kant gezet en zat met haar flippertje als een ijslollie te wachten tot ze het tegen koppelgenoot Rilana op moest nemen. Het werd 3-0, ondanks het betere scoorwerk van Rilana. Alleen die finishes....:-((
Daarna de gestrompelde finale tegen Sandra. 2-4 en na een aantal gemiste dubbels (waar heb ik dat meer gehoord?) is Sandra een titel en een Winmauplaats rijker.
Ook in het herentoernooi werd geschiedenis geschreven. Carlos Rodriguez Seguera stoomde in zijn eerste deelname in dit toernooi meteen door naar de finale en deed dit tussen neus en lippen door met heel attractief spel. Petje af!
En nog een heeele grote pet af. Ditmaal voor de eerder genoemde Anonimiteitswerkers. De mensen die dit soort evenementen mogelijk maken met hun vrijwillige inzet. Mijn bewondering gaat uit naar alle officials en aanverwanten. Het kan niet vaak genoeg gezegd worden.
Nederland heeft er weer een Springcup en een (dames-)record bij. En daar ging het om, nietwaar?

Nog drie weken te gaan in april.....ppppffffff.....!!!!

Voor ik verder ga, even een opmerking voor wat mensen die een vraagje mijn richting op gegooid hebben.
Ja, ik weet dat dit de site van Karin is en ik weet dat het niet mijn persoonlijke column-site is. Dat is n.l. een hele andere en wat daarop staat wil je echt niet weten... Maar goed. In principe schrijf ik hier voor Karin omdat zij vindt dat ik dat beter kan dan zij zelf. Een goeie reden, denk ik. Dat ik daarbij mijn eigen mening en zo naar voren breng is een logisch gevolg van een gebrek aan censuur. Oftewel, er is niemand die mij tegenhoudt. En dus ga ik gewoon als een wilde tekeer. Leuk toch?
Trouwens, over columns gesproken. Ik zat gisteren de column van Co te lezen in Darts4You en hij haalde toch weer even de luitjes aan die in allerlei forums hun al dan niet terzakekundige mening over het internet uitstrooien.
Daarstraks zat ik op de site van Dartskrant.nl (waarvan links op homepage) en moest toch wel een beetje glimschateren over de kreten die je voorbij ziet komen. Niet dat ik mij eraan stoor zoals Co blijkbaar deed, maar meer vanwege het feit dat wij Nederlanders tóch altijd weer in staat zijn een mening naar voren te brengen zonder enige kennis van zaken te hebben. Eigenlijk best wel een beetje jammer, want de energie die hiervoor opgebouwd werd had misschien beter gebruikt kunnen worden...
Geeft niet! Waar het mij om gaat is dat ik vind dat er energie moet worden gestoken in het aanmoedigen van onze nationale vertegenwoordigers en dat kan dus heel binnenkort tijdens de Springcup die dit jaar in De Koningshof in Veldhoven gehouden wordt.
Waarom? Wel, ik ga (door Karin) al jarenlang met ons Nationale Team mee naar diverse Springcups in diverse landen. En wat valt mij het meest op? De overduidelijke afwezigheid van support. OK, er zijn wel een aantal liefhebbers aanwezig, maar voor een dartland als Nederland is deze aanwezigheid eigenlijk heel erg miniem. Helaas.
Mijn voorstel dus: Laat je huisdier thuis en kom eens kijken. Voor sommigen onder ons kan dit misschien wel eens een reden zijn om wat anders tegen sommige spelers aan te kijken, want vergis je niet, de Springcup is nog steeds één van de zwaarste toernooien om te spelen.

Nieuws! DTP Roadhouse gaat volgend jaar, met misschien een kleine wijziging, gewoon door; met versterking. Draak junior komt erbij.
Overigens heet draak senior in mijn boekje geen draak meer, maar Jello. Dus, Jellootje, de volgende keer laat je Albertino maar eens bibberen....:-D
O ja, en we gaan ook weer op de woensdagavond spelen.

Morgenavond ga ik Karin vertegenwoordigen tijdens het Zeeuws Topsportgala "Night of the Sports" in de studio's van Zeelandnet. Zelf moet ze naar Finland en kan er daarom niet bij zijn. Dus is het aan mij om acte de presence te geven. Hoppa! Het pak aanhijsen dus en feestvieren...

CU when ICU.